Hoe overleef je een nacht in een iglo op Groenland?

Een winterreis naar Groenland opent de deur naar een compleet nieuwe wereld. Zodra je het vliegtuig uitstapt, snijdt de ijzige kou in je gezicht, terwijl eindeloze, met sneeuw bedekte landschappen zich om je heen uitstrekken. Dit is geen gewone wintervakantie, maar een ervaring die je pakt en meeneemt naar een pure, ongerepte wildernis. In februari bracht onze Groenland-specialist Freya vijf dagen door in Ilulissat, ook wel bekend als de ‘stad van de ijsbergen’, en sliep zelfs een nacht in een iglo. Het beloofde een innerlijke strijd en bijzondere ervaring.

Terwijl de piloot zich klaarmaakt voor de landing, krijg ik weer een glimp van het onwerkelijke  landschap van Groenland. Allereerst spot ik een ijzige vlakte met tal van witschakeringen en grillige structuren van bevroren sneeuw en ijs. Daarna een uitgestrekt fjord met drijvende witte ijsbergen in een donkere watermassa. Daartussen ligt een verzameling kleurrijke huisjes in rood, geel, blauw en groen: Ilulissat, mijn bestemming.

Vier dagen lang volg ik het ritme van het dagelijkse leven hier in het Arctische Noorden. Met een lokale gids ontdekte ik deze nederzetting waar zo’n 4.500 mensen hun thuis hebben. Een boottocht bracht me naar het UNESCO-werelderfgoed Ilulissatfjord, waar immense ijsblokken in allerlei vormen en tinten de horizon vullen. Daarnaast ontdekte ik de fascinerende geschiedenis van de vele honden in Ilulissat en mocht ik meerijden met een authentieke hondenslee, begeleid door een lokale musher. Maar mijn absolute hoogtepunt was, zonder aarzelen, de overnachting in een iglo.

Met een dagrugzakje werd ik vanaf Ilullisat met een CAT-voertuig naar een afgelegen plek gebracht dat ligt langs, wat hier, de ‘autostrade’ wordt genoemd. Een besneeuwd pad dat leidt naar de lokale visgronden. Omdat de lokale visgronden zich in UNESCO-werelderfgoedgebied bevinden, zijn gemotoriseerde voertuigen er niet toegestaan. Iedereen die hier wil vissen, gebruikt de traditionele hondenslee. De grote sneeuwvlakte wordt dan ook regelmatig doorkruist door Inuit met hun sleeën, voortgetrokken door een roedel enthousiaste honden. Een tijdloos tafereel in een ruig landschap!

Eenmaal op locatie wacht een gastvrije sfeer. In een moderne, gezellige hut worden de gasten verwelkomd door een ‘local’. Buiten, in de sneeuw, staan zes traditioneel gebouwde iglo’s, de overnachtingsplaatsen voor die avond. Spannend! Maar eerst wordt er samen gegeten in de hut, waarbij typische Groenlandse gerechten op tafel komen. Carpaccio van rendieren vlees en als hoofdgerecht een stoofpotje van muskusos met rijst.

En voor wie zou twijfelen, er zijn ook een aantal kamers in de hut. Mocht het slapen in de iglo toch iets te koud blijken, dan kan je ’s nachts warmere oorden opzoeken.

Een eeuwenoude bouwkunst: iglo’s

Hoewel iglo’s vaak worden geassocieerd met Inuit-gemeenschappen in Canada en Alaska, waren ze historisch gezien niet de typische onderkomens van de Inuit in Groenland. In plaats daarvan bouwden de Kalaallit, de Inuit van Groenland, huizen van steen, turf en huiden van zeezoogdieren, beter geschikt voor de lokale omstandigheden. Ze worden “tupilaks” of “qajaqs” genoemd.

Toch blijft de iglo een fascinerend bouwwerk. Het bouwen ervan is een eeuwenoude kunst, doorgegeven van generatie op generatie. Dankzij de unieke eigenschappen van compacte sneeuw biedt een iglo uitstekende isolatie, waardoor het binnen verrassend warm blijft, zelfs wanneer de temperaturen buiten tot ver onder het vriespunt duiken. Het bouwen vergt precisie en ervaring. Sneeuwblokken worden in een spiraalvorm gestapeld en naadloos aan elkaar bevestigd, zodat een stevige en goed geïsoleerde structuur ontstaat.

Slapen in een iglo

Na het avondmaal, was het tijd om me klaar te maken voor de overnachting in de iglo. Ondanks dat ik hier enorm naar uitkeek, voelde ik toch een beetje stress en spanning in mijn lichaam. Wat als ik niet zou kunnen slapen? Wat als ik ‘s nachts naar het toilet moet? Of wat als het toch echt té koud blijkt? Ik ben normaal in België al zo’n koukleum….  

Gelukkig waren er warme rendiervellen, een dikke slaapzak en een warmwaterkruik. De ‘locals’ vertelde me dat het beter was om zonder kleding te slapen, maar dat ging mij een stapje te ver. Dus nadat ik mijn dertig lagen kleding aan had gedaan, liep ik met een klein brandend kaarsje richting mijn iglo.

Nu begon de mentale strijd, wetende dat er op een paar meter afstand een warme hut staat waar wellicht een perfecte nachtrust lonkt. Maar nee, terugkeren was geen optie voor mij. Nadat ik mezelf comfortabel had gemaakt in mijn slaapzak, bleek het verrassend fijn. De kou tintelde nog lichtjes op mijn gezicht, maar in de warme slaapzak voelde het behaaglijk warm. Buiten heerste een diepe stilte, af en toe onderbroken door het gehuil van sledehonden.

Zodra ik de volgende ochtend wakker word, ben ik verrast dat ik de hele nacht aan één stuk heb doorgeslapen. Ik kruip met mijn hoofd uit de slaapzak en merk meteen de frisse lucht op. Ik zojuist een volle nacht heb doorgebracht in een iglo, midden in de Arctische wildernis! Te gek toch! Het was niet alleen een overwinning op de kou, maar ook een herinnering die mij voor altijd bijblijft!

Wil jij ooit in een iglo slapen? Dan is Groenland dé plek om het te ervaren!

#WildVanHetHogeNoorden