Fabelachtige fjorden en fjells, woeste kliffen en een weergaloze kustlijn, klaterende watervallen en donkergroene naaldwouden, wat natuurlijke rijkdom betreft zijn er maar weinig landen die Noorwegen naar de kroon steken. Tussen het zuidelijkste punt in Lindesnes en de Noordkaap liggen maar liefst 40 nationale parken verspreid. De arctische eilanden van Spitsbergen, halverwege tussen Noorwegen en de noordpool, krikken dat aantal tot 47 op. Om die kostbare ecosystemen zo min mogelijk te verstoren en hun uitzonderlijke biodiversiteit te vrijwaren, worden toerisme, jacht en visvangst strikt gereguleerd.

De Noren zijn echter zo gul om hun wondermooie natuur met buitenstaanders te delen. Het allemannsretten (‘allemansrecht’) verleent iedereen vrije toegang tot de nasjonalparker, op voorwaarde dat je geen sporen nalaat en de natuur met het nodige respect bejegend wordt. Daar zijn de oorspronkelijke bewoners van het park, van bonkige muskusossen en uit de kluiten gewassen elanden tot krijsende zeearenden en reusachtige vinvissen, je ongetwijfeld dankbaar voor. Bovendien behoort een nachtje wildkamperen onder de rijkelijk bezaaide Noorse sterrenhemel of het fonkelende noorderlicht steevast tot de mogelijkheden, mits je minstens 150 meter afstand houdt van de dichtstbijzijnde bewoonde woning.

Niet enkel de natuur getuigt van vakmanschap en weelde. Ook de Noren zelf lijken uiterst bekwame architecten, en bouwen steeds in harmonie met de natuur. Met de noordelijke Atlantische Oceaan deelt Noorwegen meer dan 25.000 kilometer aan kustlijn. Tussen de grillige zeekliffen en kiezelstranden duiken schilderachtige vissersdorpjes op, waar de Noorse vissers in kleurrijke houten huisjes samenhokken. De Nasjonale Turistveger, 18 officiële toeristische routes, slingeren zich gezwind een weg van eiland naar eiland, door het bergachtige Noorse binnenland en langs de uitgestrekte Noorse kust. Een autorondreis in Noorwegen gaat bijgevolg niet over een verplicht nummertje tussen punt A en punt B, maar eerder over alles daartussenin.

In grootsteden als Oslo, Bergen en Trondheim gaan natuur, traditie en hypermoderne architectuur hand in hand. Tal van moderne architecturale pareltjes incorporeren natuurlijke materialen en het landschap in hun ontwerp. De gezellige binnensteden steken scherp af tegen de verstilde landschappen die je net buiten de stad aantreft, maar zijn even groen en sereen.