Nergens weerklinkt de lokroep van de wildernis luider dan in Finland. In het dagelijkse leven van de Fin is een beetje bos al even onontbeerlijk als O₂ en H₂O. Sterker nog, de natuur lijkt wel intrinsiek verweven met het DNA van de Finnen. Ze dragen er dan ook uitzonderlijk goed zorg voor. Bijna 75% van de Finse toendra wordt ingepalmd door rijzige naald- en loofwouden. Waar je ook gaat in Finland, nooit is de natuur veraf. Zelfs in hoofdstad Helsinki ligt het bos binnen handbereik. Op wandelafstand van de bedrijvige binnenstad ligt het Helsingin Keskuspuisto, Helsinki’s eigen ‘Central Park’. Niet zomaar een keurig aangelegd stadsparkje maar een kostbaar en erg divers ecosysteem van maar liefst 10.000 hectare.

Al even levensnoodzakelijk als bossen en sauna’s zijn de Finse meren, en daar heeft het ‘land van duizend meren’ er maar liefs 188.000 van. De Finse Merenvlakte, die zich van net boven Helsinki tot aan de poolcirkel uitstrekt, telt er zo’n 60.000 en wordt ‘s zomers een zee van donkergroene boomkruinen, rimpelloze meren en ongerepte eilandjes. Evenals in buurland Zweden en verre buur Noorwegen is ook in Finland het allemansrecht of Jokamiehenoikeus in voege. Zowel Finnen als nieuwsgierige reizigers hebben het recht in alle vrijheid in de natuur te wandelen, fietsen, skiën, vissen, kamperen of zwemmen. Met 40 nationale parken, samen goed voor meer dan 8.000 vierkante kilometer ongefilterde bosvreugde, de zuiverste lucht in Europa en een duurzaam beleid voor mens en natuur mag het dan ook geen verrassing heten dat Finland elk jaar opnieuw een mooi plekje opeist in de World Happiness Index.

Boven de Finse Merenvlakte ontplooit zich van de poolcirkel tot aan het Noorse Troms og Finnmark de adembenemende arctische toendra van Fins Lapland. ‘s Zomers barsten de boreale bossen van leven. Beren, wolven en lynxen verlaten hun winterse schuilplaats en dwalen onbezorgd door de ongerepte taiga door. Wilde paddenstoelen en rijpe bessen liggen voor het oprapen. De middernachtzon ontfermt zich over het Lapse land en bij het vallen van de avond tovert het strijklicht de bosvloer in een okergele vlammenzee om.

Wanneer de herfst aantreedt en de ruska inzet, kleurt het dichte bladerdak van de Lapse oerbossen vuurrood. De winter roert zich en langzamerhand ruimt de dampende bosgrond plaats voor een bedwelmend wit sneeuwtapijt. De Kaamos of poolnacht hangt als een vurige zweem boven het parelwitte winterse canvas en zorgt ervoor dat het nooit echt helemaal donker wordt. Binnen knisperen haardvuurtjes in knusse houten blokhutten terwijl buiten het noorderlicht aan de nachthemel ontvlamt. In de ondergesneeuwde naaldwouden, die als ragfijne suikerspin aan elkaar lijken te plakken, overheerst de stilte.