Groenland roept beelden op van eindeloze ijsvlakten, ruige bergen en eenzaamheid. Toch bestaat er, verscholen tussen de fjorden en de afgelegen nederzettingen, een levendige verbinding: de Sarfaq Ittuk, hét kustschip van de westkust van Groenland. Voor veel inwoners is dit schip niet zomaar een manier om zich te verplaatsen, het is de levensader die families, vrienden en gemeenschappen verbindt. Deze zomer reisde ik voor de eerste keer zelf met de Sarfaq Ittuk, van het stille Narsaq naar het bruisende Nuuk. Het werd een reis die me niet alleen door het landschap, maar vooral door het hart van Groenland leidde.

Geen wegen, wel fjorden en een kustlijn

Groenland is uniek: ondanks de uitgestrektheid bestaan er geen wegen die de hoofdstad met de kleinere dorpen verbinden. Alles gebeurt per boot of vliegtuig. Vliegen is snel, maar prijzig. Juist daarom is de Sarfaq Ittuk zo geliefd bij de lokale bevolking. Het schip, gebouwd in 1992 en met ruimte voor zo’n 235 passagiers, verbindt de vele nederzettingen langs de westkust, van Qaqortoq tot Ilulissat. Voor velen is dit de meest betaalbare, vertrouwde manier van reizen.

Mijn reis begint in Narsaq

Na enkele dagen gereisd te hebben in het zuiden van Groenland was het tijd om aan het volgende deel van mijn reis te beginnen. Ik sta op de kade van Narsaq, een haventje diep verscholen tussen de bergen en fjorden. De ochtend is stil en fris, maar de haven begint stilletjes tekenen van leven te vertonen. In de verte verschijnt het grote, rode schip, de Sarfaq Ittuk. Ondanks de functionele uitstraling hangt er een zekere magie rond het schip: het is een plek van ontmoeting, afscheid en verwachting. Om me heen zie ik families die afscheid nemen, koppeltjes die elkaar innig vasthouden en oma’s die hun kleinkinderen een laatste knuffel geven voordat ze naar de grote stad vertrekken.

Na het inschepen krijgen we direct onze kajuit toegewezen: functioneel, een eigen badkamer, een simpel maar comfortabel bed. Luxe hoef je hier niet te verwachten en dat is precies de charme. Het schip is gebouwd voor de realiteit van Groenland: het moet betrouwbaar, stevig en praktisch zijn.

Een halfuurtje later varen we langzaam weg. Buiten op het dek zit ik naast enkele anderen, turend in de verte, wegschuivend tussen de bergen terwijl het schip behoedzaam tussen de ijsbergen manoeuvreert. Plots vaart er een klein bootje naast ons, een vader met twee kinderen die enthousiast zwaaien naar een dame die naast me staat op het schip. Ze waren duidelijk nog niet klaar om afscheid te nemen.

Het sociale hart van het schip blijkt de cafetaria op het derde dek. Hier wordt gekaart, gelachen en gegeten. Maaltijden worden op vaste tijden geserveerd. Ik had vooraf de tip gekregen op tijd in de rij te staan: eens het op is, is het op. Het eten is eenvoudig, denk aan een stukje vlees, groentjes, brood. Is het menu niet helemaal naar jouw smaak, dan kan je ook kiezen tussen een aantal sandwiches van ryebread met toppings. Met de extra snacks die we hadden meegenomen uit de winkel in Narsaq waren we helemaal voldaan.

Twee dagen Groenland in slow motion

Twee dagen lang varen we langs ruige kliffen, diepgroene hellingen en stille dorpen die als stipjes tegen het landschap leunen. Af en toe meren we aan en krijgt het schip een nieuwe lading mensen. Overdag speelt het leven zich af zowel binnen als buiten: gesprekken met locals, lange uren turen over het water, soms alleen onderbroken door een groepje vogels of een opspattende golf. ’s Nachts word je zachtjes in slaap gewiegd door de golven.

De tocht op de Sarfaq Ittuk is geen cruise, geen luxe expeditie. Het is reizen te midden van, en samen met, de mensen van Groenland. Je leert hun verhalen, hun gewoontes en hun manier van leven kennen. Daarmee geeft deze eenvoudige ferry je het meest authentieke perspectief op het land: eentje dat je nooit vanachter het raampje van een vliegtuig zou vinden.

Mijn reis met de Sarfaq Ittuk was misschien niet de meest comfortabele of snelle, maar zeker de meest menselijke. Wil je Groenland écht leren kennen, dompel je dan onder in het ritme van het schip en laat je meevoeren langs de rauwe noordelijke kust. Eén ding is zeker: je stapt als reiziger aan boord, maar je komt als een local weer van de boot.

Foto boven: © Aningaaq R Carlsen – Visit Greenland