Reisverslag Alaska

Afgelopen juni keerde Alaska specialist Rob terug naar zijn geliefde Alaska, voor het eerst sinds enkele jaren. Gelukkig constateerde hij dat deze unieke uithoek van de wereld nog steeds moeiteloos de pracht van haar natuur combineert met gastvrije bewoners die hier rust zoeken. Een (h)eerlijke lokale keuken, bereid met verse ingrediënten rechtstreeks uit de zee of van het land en avonturiers die hier volop hun honger naar adrenaline aanscherpen. Alaska heeft altijd een eigen ritme, het ritme van de ongerepte natuur. We zouden het misschien the call of the wild kunnen noemen!? In dit artikel neemt Rob je mee doorheen zijn reis.

Sweet home Alaska

Het is voor mij telkens opnieuw een blij weerzien vanaf de eerste glimp van die besneeuwde bergpieken en die eindeloze uitgestrektheid. Een avontuurlijke wildernis, een tweede thuis op een slordige 7000 kilometer vogelvlucht van België.

Thuiskomen start hier altijd in de belangrijkste stad, Anchorage, letterlijk een ankerplaats voor zowel bezoekers als locals. In F Street Station, een van de oudste pubs in de stad (1944), verneem je meteen het laatste nieuws uit The Last Frontier. Hier vind je geen toeristen menu’s, maar een lekker eenvoudige kost tussen de locals in een onveranderde setting zonder franje.

Toch is Anchorage in beweging. Ik spot al snel nieuwe zaakjes: van een Scandinavisch geïnspireerde biologische bakkerij tot enkele nieuwe rooftop bars. Verfrissende tentoonstellingen in het Anchorage Museum nemen je mee naar het verhaal van het noorden dat ze vanuit elke windrichting benaderen, controverse met betrekking tot de vele inheemse gemeenschappen in Alaska schuwen ze hier niet.

Ook een leuke tip is om een fietstocht te maken rond Lake Hood. Hier hoor je geen idyllisch gefluit van vogels, maar het gezoef van watervliegtuigen op ’s werelds grootste watervliegtuigbasis! Veel aangenamer dan een ritje rond bijvoorbeeld London Heathrow. Met de fiets kun je overigens ook verder trappen langs de kustlijn, waar je meteen uitkijkt naar je eerste Alaskaanse eland. En ja, wildlife hier is big, bigger, biggest!

The Great One

Met een 4×4 gaat mijn reis verder naar het noorden, door diepe bossen richting het pioniersdorp Talkeetna met een korte stop bij het verscholen Wild Harvest. Dit is een klein familiebedrijfje waar vooral de witte emmers aan de vele berkenbomen opvallen. Hier tappen ze berkensap af om het te verwerken tot heerlijk berkensiroop. Dit heeft een intensere maar minder zoete smaak dan het veel bekendere exportproduct van Noord-Amerika: ahornsiroop. Met een jaarlijkse wereldwijde productie van slechts 15.000 liter tegenover 15 miljoen liter Maple Syrup blijft het een bescheiden business, maar wel eentje bo(o)mvol gezonde mineralen! 

Een vaak gemiste tussenstop is de Talkeetna Historical Society, waar je niet enkel een inzicht krijgt in het dorpsleven van de eerste Amerikaanse pioniers, maar ook even kan duizelen bij een 15 min durende documentaire over The Great One, Mount Denali. Elk jaar trachten een duizendtal vastberaden klimmers het dak van Noord-Amerika te bereiken op 6190 meter. Deze expedities nemen 3 weken in beslag. Vanwege de uitdagende combinatie van extreme temperaturen, lokale stormen en verraderlijke passages vormt de berg helaas voor sommigen een laatste rustplaats. Voordat je verder reist naar Denali National Park is een bezoek aan het kleine kerkhof in het dorp dat door toegewijde vrijwilligers wordt onderhouden een respectvol eerbetoon.

Een rit door wauw-panorama’s

Denali National Park is een wildlife paradijs met naast de mythische berg de Alaska Big 5 (beren, elanden, kariboes, dunhoornschapen en wolven) als hoofdrolspelers. Het park is gelukkig nog niet ten prooi gevallen aan massatoerisme dankzij strikte bescherming en enthousiaste steun van vele Park Rangers. De rit doorheen het park met de iconische groene Amerikaanse schoolbussen is een must! Dit is overigens ook de enige optie gezien de weg door het grootste gedeelte van het park niet toegankelijk is voor privévervoer.

Toch loont het ook echt de moeite om bij valavond met de eigen wagen de eerste 24 km van de parkweg te rijden die wél toegankelijk is. Met een heerlijke slakkengang ga je van het ene wauw-panorama naar het andere! Valavond is hier in juni een breed begrip, met nog volop daglicht om 11 uur ‘s avonds verlies je snel het besef van tijd. Zeker als Mount Denali zich volledig prijsgeeft en hoog boven de omringende 4000’ers pronkt.

The Denali Highway

De herontdekking van Alaska zit hem telkens in het besef dat hier een ander perspectief nodig is: het-speld-in-een-hooiberg perspectief. En dat overvalt je meestal ergens na de eerste paar dagen. Deze trip viel voor mij “de naald” exact op dag 5, tijdens de desolate rit op de gravel road, Denali Highway richting het oosten. Je bevindt je hier ten midden van pure natuurpacht met achter je de uitlopers van de Alaska Range en voor je zie je de Wrangell Mountains al voorzichtig opdoemen

Pas wanneer het doordringt dat de wandelpaden, visitor centers en de ontsloten natuurparken slechts een fractie vormen van een enorme wildernis van 1.7 miljoen m² (vijfmaal Noorwegen) met slechts 0.05 % door de mens gevormd terrein, dan ben je écht in Alaska. Spoiler alert: geen enkele plek ter wereld kan hier vervolgens nog aan tippen!

En over een speld in een hooiberg gesproken, toeval of niet, Alaska is en blijft een echte goudmijn… Je kan in rivieren, maar blijkbaar ook tijdens een doorsnee hike, glinsterend goud vinden onder je stapschoenen! Helaas was mijn vondst net te weinig om in Alaska te blijven en te rentenieren!

Klein Zwitserland

Ondanks die weidsheid blijft Alaska enorm gevarieerd. Zo ook tijdens de mooie rit naar havenstadje Valdez in de Prince William Sound fjord, door wat ze ter plekke zo treffend beschrijven als Klein-Zwitserland. Deze plek hangt vrijwel altijd in de mist. En dat is ook nu niet anders! Het draagt bij aan de gemoedelijke sfeer, waar je aan de kade fiere vissers hun imposante vangst aan wal ziet hijsen en ter plaatse fileren. Dat mystieke watergordijn zorgt bovendien ook voor een arctische toets tijdens een wildlife- en gletsjerboottocht richting de metershoge ijsmuren van de Columbia Glacier. 

Een land vol contrasten

De contrasten maken Alaska extra intrigerend. De volgende stop op de route terug richting Anchorage is het stadje Palmer. Dit is dé graanschuur, maar ook de moestuin van de staat met talloze boerderijen die jaarlijks strijden om het wereldrecord van zwaarste kolen en tal van andere groenten die het opmerkelijk goed doen in deze verrassend groene valleien in een arctisch Alaska! Twintig minuutjes hogerop met de wagen bevond ik me dan plots in een sneeuwlandschap richting de Hatcher Pass met in begin juni nog de ruïnes van de Independence Goldmine verborgen onder een wit deken. 

Na een bezoek aan Homer, de funky tegenhanger van kuststadje Valdez op het Kenai schiereiland waar je ontelbaar veel Amerikaanse zeearenden kan spotten, is het helaas tijd om zelf die 7000 kilometer vogelvlucht terug af te leggen. Maar ik reis terug met nieuwe inzichten, leuke ideeën en vertrouwde classics om te verwerken in ons reisaanbod! 

Meer weten over Alaska? Bekijk hier de verschillende reismogelijkheden, schrijf je in voor een infosessie of contacteer onze specialisten voor reisadvies op maat.

#wildvanhethogenoorden